Dat ene moment dat alles samenkwam | Het Bruist!

Ken je dat? Dat je ineens het gevoel hebt dat positieve dingen op het juiste moment bij elkaar komen? Dat gebeurde mij onlangs. En dat gezegd hebbende, was het ook een moment met een traan. We vierden de verjaardag van mijn in november overleden moeder. In het hospice, waar mijn vader zijn laatste dagen doorbracht. En toch was het een blij moment. Alles kwam samen, ik was op het juiste moment, kwam de juiste mensen tegen en alles liep als een trein. Niet een trein van ‘hardlopen’: ik was de hele dag op de plek waar ik het liefste wilde zijn. Bij mijn papa. En dan was er juist die ene persoon die hij nog wilde ontmoeten.

En daar stond ze gewoon!

Mijn vader zat rechtop en genoot. Er was familie, we proostten op mijn moeder, er was een taartje van patisserie Van Bragt en er waren hapjes. Ik vroeg papa, is er iets wat ontbreekt? “Nou, zei hij, een tijdje geleden hadden we het over tante Riny. Kun jij die een keer bellen?” En toen gebeurde het gekke: twee tellen later een klop op de deur en daar stond ze! Komt ze gewoon zo binnenlopen. “Ja, zegt ze, ik ben op de fiets. Het is zondag en mooi weer, ik kom even langs.” Niet te geloven!

Met z’n allen samen met ons pap

We zaten daar aan het bed van iemand die ging sterven. Samen met mijn nichtje, waarvoor mijn vader peetoom was. Er was liefde, vrolijkheid en goede energie. Daar heb ik kennis gemaakt, met die basisveiligheid en geborgenheid. Zelfs ons pap – zoals we in Brabant zeggen – was in balans. Niet een ‘we waren op bezoek bij hem’, we waren een eenheid met z’n allen.

In balans

Inmiddels is mijn vader vredig ingeslapen, maar uit die dag put ik zoveel energie. Het gevoel dat je het gemis daardoor kunt dragen. Ook zakelijk: ik heb mij zelden zo sterk gevoeld door dat basisgevoel. Ik heb dingen ontwikkeld en plannen gemaakt.

Ik ben ook meer in balans. Richt me niet meer op één ding, maar kan breder kijken. Niet één ding pakken uit mijn toolbox die matcht met die klant, maar gerust een mix van tools. Ik zit minder in mijn hoofd en meer in mijn lijf. Ik label niet meer alles wat ik doe. Ben bevrijd van de hokjes van elke leer, de deuren daarvan heb ik eruit geslagen. Alles staat in open verbinding met elkaar.

Dat ene speciale moment waarop alles samenkwam. Het bruist gewoon!